A A A

GOPS > Dodatki mieszkaniowe

DODATEK MIESZKANIOWY

Dodatek mieszkaniowy jest świadczeniem pieniężnym wypłacanym przez gminę, mającym na celu dofinansowanie do wydatków mieszkaniowych ponoszonych w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Pomoc ta przysługuje w przypadkach określonych przepisami.

Informacji o zasadach przyznawania i wypłacania dodatku udzielają wydziały lokalowe w urzędach gmin oraz ośrodki pomocy społecznej w miejscu zamieszkania (gminie lub dzielnicy).


KOMU PRZYSŁUGUJE DODATEK MIESZKANIOWY?

Dodatek mieszkaniowy przysługuje:

1) osobom mieszkającym w lokalach, do których mają tytuł prawny, oraz
2) osobom zajmującym lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, oczekującym na przysługujący im lokal zamienny albo socjalny.

W przypadku pierwszej grupy osób, zgodnie z art. 2.1. ustawy o dodatkach mieszkaniowych, z dodatku tego mogą skorzystać:

• najemcy oraz podnajemcy lokali mieszkalnych (dot. lokali komunalnych, mieszkań zakładowych, mieszkań w domu prywatnym czynszowym, mieszkań wynajmowanych na wolnym rynku),

• członkowie spółdzielni mieszkaniowych zamieszkujący na podstawie spółdzielczego prawa do lokalu,

• osoby mieszkające w lokalach mieszkalnych znajdujących się w budynkach stanowiących ich własność i właściciele samodzielnych lokali mieszkalnych,

• inne osoby mające tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego i ponoszące wydatki związane z jego zajmowaniem (np. na skutek umowy użyczenia).

JAKIE WARUNKI TRZEBA SPEŁNIĆ, ABY OTRZYMAĆ DODATEK MIESZKANIOWY?

Aby otrzymać dodatek mieszkaniowy, trzeba spełnić kilka warunków:

1. Osiąganie odpowiednio niskiego dochodu

Dodatek przysługuje, jeżeli średni miesięczny dochód na jednego członka gospodarstwa domowego uzyskany w okresie 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o przyznanie dodatku nie przekracza:

• 175 proc. kwoty najniższej emerytury obowiązującej w dniu złożenia wniosku w gospodarstwie jednoosobowym,

• 125 proc. tej kwoty w gospodarstwie wieloosobowym.

2. Odpowiednia powierzchnia użytkowa zajmowanego lokalu

Przy ustalaniu powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego bierze się pod uwagę wszystkie pomieszczenia, takie jak: pokoje, kuchnie, spiżarnie, przedpokoje, alkowy, hole, korytarze, łazienki itp. Nie wlicza się natomiast: balkonów, tarasów, loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek na opał.

Normatywna (określona w ustawie) powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego wynosi:

• 35 m² — dla 1 osoby,

• 40 m² — dla 2 osób,

• 45 m² — dla 3 osób,

• 55 m² — dla 4 osób,

• 65 m² — dla 5 osób,

• 70 m² — dla 6 osób.

Dodatkowo:

• jeśli w lokalu mieszka więcej niż 6 osób, dla każdej następnej osoby zwiększa się powierzchnię normatywną o 5 m²,

• jeśli w lokalu mieszka osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku lub w przypadku gdy niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w odrębnym pokoju* (wymagane: orzeczenie o niepełnosprawności i stosowne zaświadczenie lekarskie lub opinia biegłego), wielkość powierzchni normatywnej zwiększa się o 15 m².